Jej zachowanie nie wzbudzało początkowo podejrzeń. Trzeciego dnia krowa miała trudności ze wstaniem, dlatego leśnicy z Nadleśnictwa Browsk poprosili o pomoc służby Białowieskiego Parku Narodowego. Przez kilka kolejnych dni była ona obserwowana przez leśników oraz przez opiekujących się wszystkimi białowieskimi żubrami pracowników Białowieskiego Parku Narodowego. Specjaliści mieli poważne podejrzenie, że zwierzę jest bardzo chore. Kiedy weterynarz i pracownicy BPN przyjrzeli się żubrzycy na miejscu, nie mieli już co do tego wątpliwości – zwierzę nie było w stanie ustać na nogach, a co za tym zdobyć pożywienia, bardzo też cierpiało. Jedynym sposobem, żeby zakończyć jego męczarnie, był natychmiastowy odstrzał.

Bardzo nam przykro, że niektórzy z Państwa musieli to oglądać. Do samego końca byliśmy przekonani, że żubrzyca zostanie jedynie przebadana. Decyzja o pilnym odstrzale została podjęta przez pracowników BPN na miejscu.

Dziś znamy już wyniki sekcji zwłok żubrzycy. Nie ma wątpliwości, że decyzja pracowników BPN była słuszna. Zwierzę było wychudzone i odwodnione, miało zapalenie płuc i rozedmę płuc, marskość wątroby i zapalenie nerek, problemy z układem moczowym, jego wątroba i płuca były przeżarte przez pasożyty, miało także połamaną miednicę i zwichnięty staw kości udowej. Gdyby nie odstrzał, żubrzyca przez najbliższe dni umierałaby w męczarniach z pragnienia i głodu.

W całej historii pocieszające jest to, że żubrzyca nie chorowała na żadną chorobę zakaźną. Reszta stada nie była więc zagrożona.