Tę pospolitą roślinę możemy spotkać na terenie całego kraju, z wyłączeniem wyższych partii gór. Jest stałym elementem zarówno lasów liściastych, jak i wilgotnych łąk, ponieważ występuje w miejscach o różnym stopniu nasłonecznienia. Kwitnie od kwietnia do lipca i w ciągu tego czasu cieszy nasze oczy niebieskofioletowymi kwiatami.

            Bluszczyk kurdybanek nie tylko ładnie się prezentuje, to również zioło jadalne oraz lecznicze. Roślina ta ma szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie – można ją stosować w przypadkach:

• zaburzeń układu pokarmowego – pomaga na niestrawność i przyspiesza przemianę materii. Pobudza także wydzielanie soków trawiennych,
• przeziębienia – ma działanie bakteriobójcze, zmniejsza kaszel,
• problemów z płucami – wspomaga ich oczyszczanie rozrzedzając zalegającą wydzielinę,
• uszkodzeń skóry – działa regenerująco i przeciwzapalnie,
• reumatycznych – jest stosowany jako dodatek do leczniczych kąpieli.

Aby wspomóc swój organizm w wyżej wymienionych schorzeniach, możemy przyrządzić zdrową, bluszczykową herbatkę, leczniczą nalewkę lub stosować zewnętrznie np. w formie okładów. Dzięki swoim walorom smakowym, kurdybanek ma również szerokie zastosowanie w kuchni – jako dodatek do sałatek, zup, sosów lub chociażby przyprawa do ziemniaków. W przeszłości, bluszczyk był używany w polskich potrawach identycznie jak obecnie pietruszka i był równie popularny.

W dawnych czasach, bluszczyk miał jeszcze jedno zastosowanie, o którym mało kto słyszał. Kiedyś rośliny tej używano podczas warzenia piwa. Na jego cześć, ówczesne karczmy (zwane też szynkami), w których sprzedawano ten napój, nazywano Gill-houses (po angielsku roślina ta znana była jako ground-ivy lub gill-over-the-ground). Ten stan rzeczy zmienił się w 1516 roku, kiedy to na terenie dzisiejszych Niemiec, uchwalono „Bawarskie Prawo Czystości”. Definiowało ono jednoznacznie składniki, które mogą być używane podczas warzenia piwa. W ten sposób kurdybanek ustąpił miejsca chmielowi. Ten trend dość szybko przeniósł się do krajów sąsiednich, co spowodowało chmielową rewolucję i odejście bluszczyka w zapomnienie. Dziś, gdy domowe browarnictwo przeżywa swoje złote czasy, dawne receptury otrzymały drugie życie. Wielu ludzi odnajduje stare przepisy i stara się je odtwarzać we własnych domach. Takie zainteresowanie tym tematem, przyczynia się nie tylko do pogłębienia naszej wiedzy na temat historii kulinarnej, ale również idealnie wpisuje się w pierwsze zdanie w/w dekretu z 1516 roku. Po przetłumaczenia na język polski, brzmi ono: „Jak latem i zimą, piwo warzyć i szynkować należy”.