Ale uwaga; nie tylko najniższa warstwa lasu obfituje w grzybowe rarytasy. Warto też czasami spojrzeć nieco wyżej, ponieważ również na drzewach można znaleźć wiele gatunków grzybów przydatnych do spożycia i to nie tylko jesienią.

Jednym z takich nadrzewnych grzybów jadalnych jest żółciak siarkowy.  Występuje na pniach drzew liściastych (najczęściej na dębach, topolach, robiniach i wierzbach) jest ich groźnym pasożytem powodującym tzw. brunatną zgniliznę drewna czyli inicjuje jego próchnienie.

Żółciak tworzy grube, mięsiste owocniki często w dachówkowatych skupieniach. Pojawiają się one na wiosnę, zwykle po intensywnych kilkudniowych opadach, najliczniej w maju i w czerwcu, choć lokalnie (u nas w Puszczy Białowieskiej)  mogą wyrastać nawet do września.

Skąd nazwa grzyba (?)…, od koloru owocnika, który ma intensywną siarkowożółtą, morelową lub pomarańczową barwę, a jego brzeg  jest lekko podwinięty i nieco jaśniejszy, ale także żółty. 

Pamiętajmy, iż jadalne są tylko młode owocniki żółciaka. Starsze są twarde, łykowate i ciężkostrawne jak wszystkie grzyby. Dlatego też zdaniem dietetyków wszelkie grzyby (poza tymi niejadalnymi oczywiście) powinno się spożywać jak najrzadziej i nie częściej niż raz w tygodniu. Nie wszystkim odpowiada specyficzny smak naszego żółciaka, choć niektórzy uznają go za przysmak. A jak przyrządzić ten smakołyk (?) - najlepiej i najprościej owocniki po zebraniu i umyciu panieruje się i smaży.

Ostrożnie (!), jeśli ktoś ma słaby żołądek lub  wątrobę nie powinien spożywać grzybów.

Pamiętajmy więc, że podczas grzybobrania warto czasem spojrzeć  nieco wyżej, bo oprócz żółciaka można spotkać inne smaczne grzyby, jak choćby opieńkę czy boczniaka, a ten ostatni jest stałym asortymentem w supermarketach, choć  tam sprzedawany pochodzi ze sztucznej hodowli. Zatem lepiej znaleźć go samemu .