Gołąb miejski (Columba livia f. urbana), wywodzi się od udomowionego gołębia skalnego (Columba livia), który zbiegł z hodowli i przystosował się do życia w miastach. Różnorodność jego upierzenia stanowi skutek mieszania się różnych ras gołębi hodowlanych – można spotkać osobniki od białych, po czarne. Trafiają się także ptaki ubarwione identycznie jak dziki gołąb skalny – posiadają charakterystyczne dwa ciemne paski na skrzydłach oraz białą plamę na kuprze.

Na terenie naszego kraju występuje jeszcze kilku innych przedstawicieli rodziny gołębiowatych (Columbidae), a największym z nich jest grzywacz (Columba palumbus), który posiada charakterystyczny biały kołnierzyk. Jego łacińska nazwa gatunkowa (palumbus) oznacza gołębia leśnego i właśnie w takim środowisku można było go spotkać najczęściej. Jednak od połowy XIX wieku, grzywacze rozpoczęły ekspansję w miastach. Obecnie można na nie natrafić zarówno w lasach, parkach, ogrodach, jak i centrach miast. Coraz częściej zdarza się, że zamiast podejmować zimowe migracje w cieplejsze rejony Europy, zostaje u nas na zimę.

Innym rodzimym przedstawicielem rodzaju Columba jest siniak (Columba oenas). Na pierwszy rzut oka wygląda bardzo podobnie do gołębia miejskiego i jak sama nazwa wskazuje charakteryzuje się sinym upierzenie. Podczas jego obserwacji rzuca się w oczy mieniący się metalicznie zielonkawy kołnierzyk. Nazwa gatunkowa siniaka (oenas) nawiązuje do greckiego słowa oinos (czyli „wino”) i wskazuje kolor ubarwienia jego piersi. Dziób siniaka, podobnie jak grzywacza, ma czerwonawy kolor z jasną końcówką. Gatunek ten raczej unika siedzib ludzkich i należy do typowo leśnych gatunków. Co ciekawe – siniak stanowi wyjątek spośród krajowych gołębi i zamiast budować gniazdo, zamieszkuje dziuple lub budki lęgowe.

Sierpówka (Streptopelia decaocto) należy do rodzaju Streptopelia, którego łacińska nazwa pochodzi z greki i oznacza „skręconego gołębia” – od słów streptos i peleia. Ten szary gołąb posiada charakterystyczny czarny, sierpowaty kołnierzyk. Trudno wyobrazić sobie miejski krajobraz bez tego sympatycznego ptaka. Jednak pierwotnym miejscem występowania sierpówki był wyłącznie teren Indii oraz Pakistanu. Dopiero w XIX w. gatunek ten dokonał ekspansji na zachód i północ, a na terenie naszego kraju pojawił się w połowie XX wieku. Jego populacja ma się dobrze, a jej liczebność stale wzrasta.

Kolejnym rodzimym leśnym gołębiem jest turkawka (Streptopelia turtur). Ten płochliwy ptak posiada wyjątkowo kolorowe ubarwienie – czarno-biały pręgowany kołnierzyk, siną pierś, a liczne pióra jej skrzydeł mają pomarańczowobrązowe końcówki z czarnym wypełnieniem. Dodatkowo jej pomarańczowa tęczówka oka otacza naga, czerwona skóra. Właśnie teraz wyczekujemy, kiedy usłyszymy jej charakterystyczny głos „turrrr turrr” po powrocie z afrykańskich zimowisk. Wtedy wreszcie przyniesie nam prawdziwą wiosnę.