Aktualności Aktualności

Liczenie zwierzyny w Puszczy Białowieskiej.

Ocena liczebności dziko żyjących zwierząt jest bez wątpienia podstawowym elementem naszej wiedzy o ich populacji nie tylko z naukowo-poznawczego, lecz także praktycznego punktu widzenia. Ich liczba w czasie nie jest wartością stałą, ale zmienia się nie tylko w dłuższych cyklach zależnych od wielu czynników ekologicznych lecz również w ciągu roku. Puszcza Białowieska jako przyrodniczy organizm pozostający w stałej dynamice, potrafi regulować m.in. ilość żubrów, jeleni, dzików, saren, łosi wilków i innych zwierząt. Mimo wszystko przyroda rządzi się swoimi, nie do końca poznanymi przez nas prawami.

W dniu 19 lutego br. odbyło się liczenie, czyli inwentaryzacja dziko żyjącej zwierzyny na terenie trzech puszczańskich Nadleśnictw oraz Parku Narodowego (poza częścią rezerwatu ścisłego). W liczeniu wzięli udział wszyscy leśnicy pracujący w terenie (leśniczowie i podleśniczowie), uczniowie Technikum Leśnego w Białowieży wraz z opiekunami oraz pracownicy Zakładów Usług Leśnych. Polega ona na przepędzaniu  10% powierzchni leśnej, gdzie bytuje zwierzyna, notowaniu widzianych sztuk w rozbiciu na gatunek, a o ile się da, także na płeć i wiek. Po sporządzeniu dokumentacji z pędzeń poddaje się ją naukowej „obróbce" w celu uzyskania wiarygodnych wyników z całego terenu. Stosuje się do tego metody statystyczne, a robią to naukowcy z Instytutu Badawczego Leśnictwa w Warszawie. Wyniki takiej inwentaryzacji służą  do opracowania łowieckiego planu hodowlanego na kolejny sezon, tj. od początku kwietnia br. do końca marca następnego, a także ocenie trendów rozwoju populacji w dłuższych okresach czasu. Notuje się także tzw. zwierzynę drobną, a więc lisy, zające, kuny i in.

Informacje zdobyte podczas inwentaryzacji posłużą nie tylko do opracowania wspomnianych już rocznych planów łowieckich, ale również pomogą w ocenie tendencji rozwoju populacji poszczególnych gatunków, szczególnie dzików, co z uwagi na występujący na tym terenie wirus afrykańskiego pomoru świń może mieć nie tylko wymiar skierowany na zachorowalność dzików, ale też bardziej gospodarczy skierowany  na istniejące w pobliżu hodowle trzody chlewnej.