Również dzisiaj (20.03.2015 ), dzieci przeżywały bezpośredni kontakt z otaczającym nas światem przyrody, ze szczególnym nastawieniem na ptasi świat.

Nasze spotkanie rozpoczęliśmy od obejrzenia filmu przyrodniczego poświęconego skrzydlatym przyjaciołom i ich życiu, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które  nazywane są  powszechnie „dziuplakami". Oprócz interesującego opisu lektora, w  wyświetlanym filmie wybrzmiewały głosy ptaków, co wywołało u dzieci wielki emocje.

Ponieważ w terenie niekoniecznie uda się zobaczyć ptaki nas interesujące, zostały one zaprezentowane w specjalnie do tego celu przygotowanej prezentacji multimedialnej, co wywołało dyskusję dotyczącą dziupli, a więc  jak powstaje, jak długo ptak ją wykuwa i co potem w niej się dzieje.

Przekazaliśmy także wiedzę, iż charakterystyczne wiosną bębnienie dzięciołów jest czymś co zastępuje śpiew u innych ptaków, a więc ich  pieśnią godową, jako że samce tych ptaków  poprzez bębnienie wskazują terytorium z miejscem na dziuplę lub z dziuplą już w przygotowaniu lub wręcz gotową. Tym samym zachęcają samiczkę do partnerstwa.   Na podstawie bębnienia samiczki dzięciołów wiedzą  gdzie szukać partnera. Dopowiedzieliśmy także, iż każdy z gatunków dzięciołów ma charakterystyczną dla siebie „perkusję".

Po takim wstępie (teoria), zaopatrzeni w lornetki i przewodniki do rozpoznawania ptaków, wyruszyliśmy w teren, gdzie zwracaliśmy również uwagę na oznaki wiosny.

Dzieci podziwiały  niebieskie przylaszczki, ale uwagę zwracały też  pierwsze ptasie śpiewy – ptaki witały wiosnę najradośniejszymi trelami. Słychać było również „klangor" żurawi oraz gęganie gęsi lecących dziś, przy słonecznej pogodzie, bardzo wysoko.

Udało nam się nawet zaobserwować dwa gatunki  dzięciołów - dużego oraz  zielonego. Każdy z nich ma zupełnie inne wymagania ekologiczne.

Dzisiejszy dzień był też wyjątkowy pod innym względem, ponieważ na całym świecie można było podziwiać zaćmienie Słońca (u nas częściowe). My też obserwowaliśmy to zjawisko z wielki zainteresowaniem, większość po raz pierwszy. Trzeba jednak uzbroić się w cierpliwość, bo następna taka okazja zdarzy się dopiero za 11 lat. Zatem dzisiejsi nasi goście – uczniowie- będą wówczas prawie dorosłymi ludźmi i może przypomną sobie kiedy pierwszy raz zetknęli się z zaćmieniem słońca. Pamiętaliśmy jednak o ochronie oczu przed rażącymi  promieniami naszej gwiazdy.

Kończąc naszą wyprawę w świat dziuplaków dzieci stwierdziły, iż  podsumowaniem wycieczki będzie maksyma zaczerpnięta z książki "Cudowna podróż" : „NIEMAL KAŻDY CHCIAŁBY WRAZ Z PTAKAMI PRZEMIERZAĆ PODNIEBNE SZLAKI I BYĆ JAK ONE, WOLNE I WIDZĄCY WIELE.