Aktualności
„Świat to jedna wielka restauracja”.
Co się tu kryje...? - fot. Andrzej Melesz
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jarz%C4%85bek_zwyczajny#/media/File:Haselhuhn-01.jp
Takie zdanie wypowiedział Woody Allen. Faktycznie, gdyby spojrzeć na zależności pokarmowe (łańcuchy pokarmowe) w leśnym świecie, można dojść do takiego właśnie wniosku.
W świecie zwierzęcym, wiele organizmów jest drapieżcami, inne są ofiarami. Nic więc dziwnego, że ten właśnie świat wyspecjalizował różne sposoby ochrony przed niebezpieczeństwami.
Śmiało można zatem stwierdzić, iż kamuflaż w świecie zwierząt to podstawa.
Właśnie taki sposób ochrony wyrobiły sobie ptaki – kuraki leśne, mieszkające w borach i lasach mieszanych z bujnym podszytem.
Mowa o niepozornym jarząbku.
U jarząbków samica jest ubarwiona bardzo niepozornie. Jest to zamierzone, gdyż to ona właśnie wysiaduje jaja na gnieździe zbudowanym na ziemi. Ochronny kolor upierzenia pozwala jej pozostać niezauważoną. Podobne przystosowanie wyraża się również w barwie jaj składanych przez ptaki. Mają one maskującą barwę, upodobniającą je do otoczenia. Taką samą strategię przyjmują pisklęta zagniazdowników, które po wylęgu bardzo szybko osiągają samodzielność. Maskujące upierzenie piskląt jarząbków pozwala im skutecznie ukrywać się wśród traw i zarośli.
Jakież było zaskoczenie leśniczego, wędrującego po lesie, gdy nagle „spod nóg" wyskoczyło mu 11 puchowych brązowych kulek. Po chwili oszołomienia okazało się że to pisklęta jarząbka. Świetnie zamaskowane dzięki upierzeniu.
Patrzmy zatem pod nogi, bo nigdy nie wiadomo co tam możemy spotkać.
