Żywiec cebulkowy (bulwkowaty) jest jednym z niewielu żyworodnych przedstawicieli rodzimej flory. Tę strategię wegetatywnego rozmnażania częściej spotyka się u flory górskiej, szczególnie wśród traw. Sztandarowy krajowy przykład żyworodności stanowi wiechlina alpejska (Poa alpina), porastająca w kraju jedynie Sudety oraz wyższe partie Karpat. Właśnie ze względu na krótko trwający górski okres wegetacyjny, roślinom trudno wytworzyć nasiona. Sposobem jest wygenerowanie swojego potomstwa bezpośrednio na organizmie macierzystym. Żywiec cebulkowy, podobnie jak wiechlina alpejska porasta Sudety i Karpaty i tam można go spotkać bardzo często. Nieco rzadziej znajdziemy go w pasie wyżyn południowo-polskich, ale zaobserwować go można także na północy – między innymi w Puszczy Białowieskiej.

Czy wiesz, że…
kalanchoe, którą można spotkać na wielu domowych parapetach, jest także rośliną żyworodną.

Ten wyjątkowy gatunek rośliny należy do rodziny kapustowatych (Brassicaceae), zwanej inaczej krzyżowymi. Żywiec cebulkowy do niedawna w systematyce był ujęty jako Dentaria bulbifera, jednak aktualnie widnieje pod nazwą Cardamine bulbifera – oznacza to, że został przyporządkowany do rodzaju rzeżucha (Cardamine). Nazwa ta pochodzi z greki, od kardamonu, gdyż mają podobny, pieprzowy smak. Określenie gatunkowe bulbifera oznacza po łacinie „wytwarzający cebulki” (bulbus – cebula,  fero – niosę). Właśnie w nasadzie liści żywca cebulkowego umieszczone są charakterystyczne bulwki, za pomocą których rozmnaża się wegetatywnie. Na szczycie rośliny znajdują się cztery bladoróżowe płatki korony. Żywiec cebulkowy rośnie w żyznych lasach liściastych – głównie buczynach, choć u nas spotykany jest w grądach.