Asset Publisher
Zębniczek północny.
Puszcza Białowieska obfituje w przeróżne grzyby, jednak z uwagi na tegoroczną suszę nie mogliśmy zaobserwować tego urodzaju w pełni. Do wydania przez grzybnię owocników potrzebna jest duża ilość opadów. Ale nie martwmy się, grzyby nie zginęły. Jednym z ciekawszych i najrzadziej spotykanym gatunkiem jest zębniczek północny, którego mimo późnej jesieni nadal możemy obserwować w naturalnym środowisku.
Zębniczek północny (Climacodon septentrionalis) to gatunek niejadalnego grzyba z rodziny korownicowatych.
Grzyb ten rośnie na drzewach liściastych, najczęściej na klonie, brzozie, lipie i kasztanowcu. Wyrasta na żywych drzewach i na osobnikach martwych. W Polsce gatunek rzadko spotykany.
To pasożyt i saprofit.
Owocniki występują grupowo, dachówkowato. Kapelusze są bocznie przyrośnięte do pnia drzewa. Struktura może mieć 30 cm szerokości i 50 cm wysokości. Pojedynczy okaz ma 3-30 cm szerokości. Ma półokrągły kształt. Wierzch strefowany, najpierw białawy, potem kremowy i żółtawy. Hymenofor na dolnej powierzchni, kolczasty; kolce szydłowate, 2-12 mm długości, barwy kapelusza. Miąższ białawy, 10-30 mm grubości, konsystencji mięsisto-włóknistej, soczysty, elastyczny, trudny do rozerwania, wysuszony kościsto twardy. Zapach silny, nieprzyjemny, mdły.
Wysyp zarodników biały.
Gatunek znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski – ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych.
Grzyb jest bardzo charakterystyczny, jednak na pierwszy rzut oka może przypominać młode owocniki żółciaka siarkowego (Laetiporus sulphureus), które jednak nie mają kolczastego hymenoforu.
