Leśników, zarówno tych zatrudnionych w administracji państwowej, jak i w prywatnych majątkach, Sowieci postrzegali jako element szczególnie niebezpieczny, zarzewie potencjalnej konspiracji. To najprawdopodobniej z tego powodu leśnicy – obok osadników wojskowych – padli ofiarą sowieckich deportacji w pierwszej kolejności. W nocy z 9 na 10 lutego 1940 r. funkcjonariusze NKWD, zastukali do drzwi kilku tysięcy osad rozsianych na obszarze od wschodnich Karpat po Wileńszczyznę. Wywózce podlegały całe rodziny, toteż na stacjach kolejowych w jednym czasie zgromadzonych zostało kilkadziesiąt tysięcy ludzi.

Przed wybuchem wojny lasami państwowymi na obszarze zajętym przez ZSRR zarządzało pięć okręgowych dyrekcji Lasów Państwowych. Jedną z nich była dyrekcja z siedzibą w Siedlcach. Podlegały jej nadleśnictwa i tartaki zlokalizowane przede wszystkim na Polesiu, a w niewielkiej części również na obszarze obecnych RDLP w Warszawie, Lublinie i Białymstoku. Dziś to właśnie ta ostatnia dyrekcja Lasów Państwowych ze szczególną uwagą kultywuje pamięć o deportacji leśników. W 1940 r. wywózki dotknęły bowiem znaczną część jej współczesnego obszaru.

– Udostępniamy ten cenny dokument w rocznicę deportacji, oddając tym samym cześć naszym Kolegom. Czynimy to także z przekonaniem, że jest to cenny materiał dla badaczy historii Kresów i leśnictwa, a także źródło dla odtwarzania rodzinnych historii – mówi Andrzej Nowak, dyrektor RDLP w Białymstoku.

W tym roku dla uczczenia leśników – ofiar sowieckich deportacji, opracowano publikację nazwisk 970 pracowników jednostek przedwojennej Dyrekcji Lasów w Siedlcach. Pochodzą one z wykazu przechowywanego w archiwum Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku. Za ogromną większością nazwisk ujętych w tym wykazie, kryją się osobiste tragedie deportacji.

Zapraszamy do zapoznania się z Wykazem pracowników Dyrekcji Lasów Państwowych w Siedlcach.