Charakterystyczną cechę sosnówki stanowi jednak biała owalna plama na potylicy. Spód jej ciała ma beżowy kolor, a grzbiet szarawy odcień. W zestawieniu ze swoją kuzynką bogatką, widać znaczną dysproporcję pomiędzy ptakami – waga sosnówki jest niemal dwukrotnie mniejsza niż bogatki i wynosi ok. 9 g. U tego gatunku nie występuje dymorfizm płciowy.

Sosnówka (Periparus ater), zamieszkuje rozległe tereny od północno-zachodnich krańców Afryki, poprzez Europę, aż do Japonii. Na obszarze naszego kontynentu nie spotkamy jej jedynie na Islandii oraz na północy Półwyspu Skandynawskiego. W Polsce występuje podgatunek nominatywny, tak jak w większości krajów Europy kontynentalnej. Interesująco prezentuje się podgatunek ledouci, który zamieszkuje Algierię oraz Tunezję – posiada żółtawy brzuszek oraz poliki i zielonkawy grzbiet.

Jej łacińska nazwa rodzajowa oznacza „około sikorki” (peri – około; parus – sikora), natomiast określenie gatunkowe ater nawiązuje do koloru jej piór na głowie (ater łac. – czerń). Sosnówka jest pospolita w lasach iglastych, lecz wbrew nazwie związana bardziej z borami świerkowymi niż sosnowymi. Ta drobna, wyjątkowo ruchliwa sikora zazwyczaj żeruje na cienkich gałązkach w koronach drzew, gdzie poszukuje owadów w różnych stadiach rozwojowych (jaja, gąsienice, poczwarki i imago). Na zimę do diety wprowadza także nasiona drzew np. świerka. Można ją czasem spotkać przy karmniku, choć z reguły unika miejskich parków i lasów liściastych.

Czy wiesz, że… maleńka sosnówka może dożyć nawet 10 lat.Zamieszkuje dziuple o wyjątkowo małym otworze wlotowym (do ok. 3 cm średnicy), zarówno naturalne, jak i specjalne budki. Zazwyczaj wybiera nisko położone miejsca do wysokości ok. 2 m nad ziemią. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, choć część par przystępuje do drugiego, a wyjątkowo nawet do trzeciego.

Sosnówka, podobnie jak inne gatunki sikor jest objęta ścisłą ochroną gatunkową. Jednym z jej wrogów naturalnych jest sóweczka, której podstawę diety stanowią właśnie drobne ptaki.