Jak nie lubić tych kolorowych fruwających „obłoczków", szczególnie że kojarzą nam się z piękną wonią kwiatów, która je wabi. Jednak spora część spośród nich ma zupełnie inne gusta. Do tego grona należą jedne z najpiękniejszych i najbardziej tajemniczych motyli polski – mieniaki.

W naszym kraju występują dwa gatunki mieniaków – mieniak tęczowiec (Apatura iris) i mieniak strużnik (Apatura ilia). Warto poznać bliżej te duże i płochliwe motyle.

Właśnie teraz wybierając się na spacer do lasu liściastego mamy dużą sposobność na spotkanie mieniaka. Nie jest to łatwe, gdyż, zamieszkuje on korony drzew.

Mieniaki lubią miejsca wilgotne, dlatego chętnie zlatują nad brzegi kałuż i strumieni i właśnie tam możemy ich wypatrywać.

Na pierwszy rzut oka mieniak tęczowiec nie jest zbyt atrakcyjnym motylem. Dopiero gdy promienie słońca padają pod odpowiednim kątem, u samców pojawia się efektowna barwa, charakterystycznie niebiesko błyszcząca, odbijająca światło. Powstaje ona na skutek interferencji fal świetlnych, które odbijają się od łusek znajdujących się na skrzydłach motyla.

Ciekawie za to wyglądają larwy tego motyla. Zielone gąsienice posiadają na głowie dwa charakterystyczne wyrostki przypominające nieco czułki ślimaków. Żerują  głównie na wierzbach (przeważnie iwie). Motyle dorosłe są bardzo płochliwe i trudne do obserwacji.

Dziś mieniak tęczowiec to gatunek coraz rzadszy, coraz trudniejszy do zaobserwowania. Nam się jednak udało. Co prawda w mało leśnej scenerii, bo na wycieraczce przed budynkiem gospodarczym Nadleśnictwa (niestety jakość zdjęcia nie pozwala na jego publikację).

CIEKAWOSTKA
Mieniaki chętnie siadają na odchodach zwierząt, padlinie lub wilgotnej ziemi, skąd pobierają płyny. Lubią także zapach ludzkiego potu, ale wabi je również rozgrzany asfalt czy opary ropy naftowej.