Jest to niewielka roślina, dorastająca do około 30 cm wysokości. Jej ulubionym miejscem występowania są lasy liściaste i zarośla na glebach bogatych w próchnicę. Należy do flory ciepłolubnej, w więc rośnie w miejscach, w których ciepło utrzymywane jest długo, gdyż nie jest  odporna na przemarzanie.

Miodunka ma liście typu odziomkowego, które wyrastają z krótkich łodyżek lub bezpośrednio z łodygi. Są niewielkie, lancetowate, skośne do pionowej łodygi rośliny. Górna część liści pokryta jest delikatną szczecinką. Przeciwnie do swojej kuzynki miodunki plamistej,  jej liście nie posiadają plam – są jednolitego koloru. Właśnie teraz mamy moment, kiedy można ten piękny kwiat podziwiać w naturze. Jest on bardzo charakterystyczny, nie ze względu na kształt, tylko z powodu wielokolorowego kwitnienia. Wczesną wiosna, w początkowym okresie kwitnienia kwiaty miodunki są różowe, później stają się nieco ciemniejsze, a ich kolor wchodzi  w bardziej  fioletowy.

Nazwa naukowa tej miodunki (Pulmonaria obscura) pochodzi od łacińskiego pulmos = płuca i obscura = ciemna. 

Dawniej miodunka doceniana była nie tylko ze względów urody, ale także ze względów leczniczych. Dzięki zawartości takich substancji jak sapominy, sole mineralne, kwasy organiczne, wpływa korzystnie na organizm i jest pomocna w leczeniu wielu schorzeń. Pozytywnie wpływa na tkankę płuc ułatwiając usuwanie tych zaatakowanych gruźlicą, pomaga  też w pozbywaniu się nagromadzonej wydzieliny płucnej. Napar z ziela miodunki pozytywnie  wpływa więc na całość dróg oddechowych organizmu. Stąd też jej regionalna nazwa „płucnik".

Jeszcze tylko miesiąc będziemy cieszyć oczy miodunką, gdyż w maju przekwita. Wybierzmy się zatem do lasu, a może  uda nam się zaobserwować zmianę zabarwienia kwiatów w czasie kwitnienia z różowego lub czerwonego przez niebieski na fioletowy.