Był to osobnik już dojrzały, o czym świadczył biały ogon (stąd nazwa ptaka), widoczny nawet „gołym okiem". Ponieważ w okolicy płynie  rzeka Narewka, a nad nią znajdują się  przylegające do niej łąki i nieużytki, ptak ten z pewnością poszukiwał żeru.  O tej porze roku jego menu to przede wszystkim padlina, ewentualnie żyjące nad wodą ptactwo, głównie kaczki ale także ryby. Ponieważ nie odlatuje on od nas na zimę jest jedynym dużym lubiącym wolną przestrzeń ptasim  drapieżnikiem, którego przy odrobinie szczęścia można w miarę często spotkać. Tak naprawdę bielik nie jest orłem,  a tzw. orłanem.  Jego biologia specjalnie nie różni się od podobnych mu orłów, ale budowa ciała i większy oportunizm co do potrzeb pokarmowych wyodrębniają go niejako  z tej grupy ptaków.

Bardzo cieszy fakt, iż corocznie liczba bielików w Polsce się zwiększa i coraz częściej można  je widzieć nie tylko jako Godło Polski na ścianach gabinetów urzędów państwowych czy szkół,  ale także w naturze,  gdzie jako  żywy jej element stanowią dowód nie tylko sukcesu ochrony polskiej przyrody, ale również  pozwalają na  przeżycie   niezapomnianych chwil .

Patrzmy zatem częściej w niebo, a być może też będziemy  naocznymi świadkami bujania w obłokach tego wielkiego ptaka,  a estetyka i dostojeństwo jego lotu utkwią nam na długo w pamięci.