Asset Publisher
ŹRÓDŁO SKROBII
rozwijające się, pastorałowate liście orlicy (fot. Julia Melchior)
orlica w kolejnym etapie rozwijania się (fot. Julia Melchior)
Orlica pospolita (Pteridium aquilinum) jest najpopularniejszą polską paprocią. Ta kosmopolityczna roślina występuje niemal na całym świecie w różnych strefach klimatycznych naszego globu. Spotkać ją można nie tylko na terenach leśnych, ale także na otwartych przestrzeniach, choć preferuje bory i bory mieszane.
Występuje w Polsce jako jedyny krajowy gatunek rodziny Dennstaedtiaceae. Charakterystyczne, zazwyczaj potrójnie pierzaste liście tej dużej paproci dorastają nawet do 3 metrów. Liście zarodnionośne wyglądają podobnie jak płonne, a od spodniej strony rozmieszczone są na ich obrzeżach zarodniki, które mają rakotwórcze właściwości.
Czy wiesz, że…
orlica zawdzięcza swoją zarówno polską, jak i łacińską nazwę (aquilinus), przekrojowi młodego, zawiniętego ogonka liściowego, który przypomina dwugłowego orła.
Orlica jest rośliną trującą, zawierającą kwas pteritanowy i jej spożycie w stanie surowym powoduje u zwierząt różne dolegliwości. Suszone kłącze orlicy zawiera aż 60% skrobi1 i dzięki temu ta pospolita roślina ta była wykorzystywana przez wiele ludów. Niestety ma ono gorzki smak, którego bardzo trudno się pozbyć. Pomimo tego, często był wypiekany z jej młóconych kłączy chleb, choćby w biednych rejonach XVII wiecznej Francji, na Wyspach Kanaryjskich, czy w Nowej Zelandii. Na Syberii z orlicy warzono także piwo, a po dziś dzień można taki trunek zakupić w Szkocji. Młode liście tej paproci są jadalne po ugotowaniu, a kuchnia japońska stosuje je w wielu potrawach.
1 „Dzikie rośliny jadalne Polski. Przewodnik survivalowy” Łukasz Łuczaj, Wydawnictwo Chemigrafia, 2004
