„…I zaszumi Osina w podzięce —
listeczkami zaszeleści drżącemi...
To, co było czynem nienawiści,
dzisiaj głosi miłość na ziemi..."

LEGENDA O DRZEWACH -  Julian Ejsmond

Populus tremula – łac. populus „topola"; łac. tremo, tremere „drżeć, trząść się"; nazwa znana od czasów starożytnych.

Osika jest jedynym rodzimym typowo leśnym gatunkiem topoli, występującym często na skraju lasu i przy duktach leśnych. Zasięg jej występowania jest ogromny, największy ze wszystkich topól.

Ma charakterystyczne jajowate, nieregularnie ząbkowane liście. Są one osadzone na długich, silnie, bocznie, spłaszczonych ogonkach, przez co drżą przy najlżejszym podmuchu wiatru (nazywamy topolę osikę - drżączką).  Pień u starszych drzew, osiągających wysokość do 30 m, pokryty jest podłużnie spękaną czarniawą korą.

Osika jest gatunkiem dwupiennym - na jednym drzewie występują tylko kwiaty męskie lub tylko żeńskie. Owocostany osiki, podobnie jak u innych topól, są otoczone białym puchem nasiennym. Gęsto obsypane białymi owocostanami osiki wyraźnie wyróżniają się z otoczenia na początku maja. Korony tych drzew wyglądają wtedy niczym białe obłoki.

Topole osiki wytwarzają olbrzymie ilości nasiennego puchu. Ich opadające owocostany
często wyglądają jak niespodziewany śnieg w środku maja.

Ciekawostka: Według wierzeń ludowych topola osika odpowiada za uczucia wyższe takie jak miłość, litość, przyjaźń, za rozwój wewnętrzny. Pokazuje nowe, wyższe ścieżki rozwoju w życiu. Pomaga odnaleźć prawdziwą miłość i przyjaźń. Leczy z samotności.

Każdy człowiek może przez dotyk doświadczyć dobroczynnego promieniowania drzew. Jeśli czujemy, że potrzebna nam taka naturalna terapia, powinniśmy wybrać się do najbliższego parku czy lasu, znaleźć topolę osikę i mocno się do niego przytulić. Terapia ta, jest przeznaczona przede wszystkim dla ludzi wytrwałych. A okres wiosenno – letni jest to takiej drzewnej terapii najlepszy. W tym bowiem okresie lecznicza siła drzew jest największa.