Motyle spotyka się od października do grudnia. Aby go zaobserwować trzeba wybrać się do lasu późnym wieczorem, najlepiej po pochmurnym, deszczowym dniu, po pierwszych przymrozkach pod koniec października lub w listopadzie. Gdy zapadnie mrok samce rozpoczynają lot godowy, poszukując samic. Pora na gody to sprytne rozwiązanie ze strony „Matki Natury”, o tej porze roku nie ma już większości ptaków, które mogły by zagrażać tym motylom.

Dorosłe osobniki piędzika przedzimka różnią się w zależności od płci. Samce są niewielkimi motylami o jasnych, szarobrązowych skrzydłach, których rozpiętość dochodzi do ok. 2,5 cm. Samice natomiast bardziej przypominają pająki niż motyle. Ich skrzydełka wyglądają jak kilkumilimetrowe wyrostki, za to odwłok jest duży, by pomieścić ogromną liczbę jaj. Za dnia samice ukrywają się w szczelinach w korze pni drzew lub w trawie pod drzewami. Gdy się ściemnia wędrują w górę pni i w koronach drzew oczekują na swych partnerów. Po zapłodnieniu składają jaja w zagłębieniach kory w koronach drzew, tutaj jaja zimują do wiosny.

Wiosną wylęgają się z nich zielone gąsienice z ciemnym paskiem, które żerują do połowy czerwca, uszkadzając liście i pąki kwiatowe. W lesie ich przysmakiem są m. in. liście dębów, brzóz i wiązów. Gąsienice piędzika przedzimka dość łatwo rozpoznać, gdyż poruszają się w bardzo charakterystyczny sposób, przypominający odmierzanie odcinków przebytej drogi – wyginają ciało na kształt odwróconej litery U. Ten sposób poruszania wynika z tego, iż gąsienice te mają tylko dwie pary odnóży na odwłoku.