To właśnie wczesną wiosną na przełomie marca i kwietnia, kiedy tylko zrobi się cieplej, samce żaby moczarowej zaczynają przebarwiać się na intensywny błękitny kolor. Kolor ten pochodzi od zbierającej się tuż pod skórą limfy. To niebieskie zjawisko można obserwować na różnego rodzaju rozlewiskach, na czasowo zalewanych torfowiskach, moczarach śródleśnych oraz na zalanych wiosennymi roztopami łąkach.

Cechą charakterystyczną żaby moczarowej są ciemne plamy skroniowe, plama kątowa na grzbiecie oraz pręgi na kończynach tylnych. Na białym brzuchu nie ma plam, co ją odróżnia np. od żaby trawnej. Występuje bardzo duża różnorodność ubarwienia u poszczególnych osobników. U samców występują worki rezonacyjne, a w okresie godów przybierają niebieskawy grzbiet, plamę niebieską na gardzieli oraz zwisające fałdy. U samic kolor skóry staje się w tym okresie bardziej jaskrawy. Samce są mniejsze od samic.

Samice składają jaja głównie nocą. Znajdujący się na nich samiec (w stanie ampleksus) wypuszcza w tym samym czasie plemniki. Zapłodnienie następuje w wodzie. Jaja (tzw. skrzek) składane są jednorazowo i w jednym miejscu w postaci kulistej bryły. Liczba jaj składanych przez jedną samicę wynosi od 700 do 3000. Cały spektakl trwa ok. 2 tygodni.

Obserwacja żab podczas godów jest niezwykle trudna, gdyż po nagłym zbliżeniu się do miejsca godów, wszystkie żaby milkną i błyskawicznie zanurzają się w wodzie. Potrzeba odczekać kilka minut, by móc je znowu obserwować.

Ciekawostki: Głos żaby moczarowej jest stosunkowo cichy i do złudzenia przypomina dźwięk, jaki wydaje powietrze uciekające z zanurzonej pod wodą butelki. Żaby moczarowe dożywają wieku powyżej 10 lat. Gatunek ten jest stosunkowo wytrzymały na brak wody, stąd bywa spotykany na terenach suchych, których unikają inne krajowe żaby.