W polskiej literaturze zoologicznej gatunek Alces alces był oznaczany nazwą „łoś”. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę „łoś euroazjatycki”, rezerwując nazwę „łoś” dla rodzaju.

Ulubionym środowiskiem życia łosia jest las o grząskim gruncie, poprzecinany bagnami i torfowiskami, a także zarośla nadwodne i mokradła. Żyje na ogół pojedynczo lub w małych grupach rodzinnych. Zimą skupia się w stada złożone z samic z młodymi. Jest aktywny zarówno w dzień, jak i w nocy. 

Latem ich pokarm stanowią rośliny zielne, roślinność wodna oraz liście i młode pędy drzew i krzewów, przede wszystkim osiki, olchy, wierzby, brzozy i topoli. Wiosennym przysmakiem są rośliny błotne, zwłaszcza knieć błotna. Zimą zwierzęta te zjadają korę i gałązki drzew liściastych, sosny i jałowca.

Dorosłe osobniki zjadają dziennie od 20 do 50 kg karmy.

Są to z pewnością jedne obok żubra największe zwierzęta występujące w Puszczy Białowieskiej, bowiem średnia waga samca wynosi w granicach 700 kilogramów. Klępy są nieco lżejsze. Ich średnia waga szacowana jest w granicach 400 kilogramów.

Ma słaby wzrok, ale dobrze rozpoznaje zmiany natężenia światła (brzask i zmierzch). Uszy, które kształtem przypominają łyżki, są długie nawet do 26 cm – słuch ma doskonały.

Na grzbiecie, w okolicy kłębu, widoczny jest garb. Zwierzę wyróżnia się silne i bardzo długie nogi, które są zakończone dużymi, szeroko rozsuwalnymi racicami, które ułatwiają chodzenie po śniegu i poruszanie się na bagnach bez zapadania się.

Te wielkie zwierzęta nie są zbyt płochliwe. Są za to bardzo ostrożne nie będą ratować się przed ciekawskim człowiekiem szybką ucieczką tylko  co najwyżej nieśpiesznie usuną nam się z drogi.

Nie znaczy to jednak, że są powolne, o to, to nie. Może kłusować w prędkością 30km/h, a na krótkich dystansach rozwija prędkość nawet do 60 km/h. Nie galopuje. Na mokrym gruncie porusza się bardzo hałaśliwie, ale na suchym potrafi przemieszczać się bardzo cicho. Łosie są także doskonałymi pływakami, a w poszukiwaniu pokarmu (rośliny rosnące pod wodą) spokojnie zanurkują na głębokość kilku metrów.

Poroże łosia - występuje wyłącznie u byków. W zależności od tego, gdzie dany zwierz mieszka, charakteryzuje się zasadniczymi różnicami. Na tej podstawie miłośnicy oraz badacze tych zwierząt wyróżniają co najmniej dwa rodzaje łosi - łopatacze i badylarze. Łopatacze to te osobniki, które mają poroże przypominające łopaty, stąd też wzięła się nazwa.

Badyle przypominają nieco poroże, które znamy  z jeleniej głowy.

Przy maksimum swojej wielkości (w okolicach 10 roku życia łosia), poroże może ważyć nawet 20 kilogramów. Rozpiętość poroża także jest imponująca i dochodzi niekiedy do ponad 2 metrów.

To właśnie porożem samce imponują płci pięknej tocząc ze sobą boje podczas okresu godowego nazywanego bukowiskiem.

Bukowisko odbywa się we wrześniu oraz na początku października. Jak sama nazwa wskazuje, łosie w tym czasie dość cicho buczą.

Czy wiesz, że...W obronie swego potomstwa klępa jest w stanie zaatakować nawet niedźwiedzCiąża u łosia trwa około 260 dni, po których na świat przychodzą łoszaki. W jednym miocie może ich być do trzech, ale przeważnie rodzą się dwa lub jeden. Już po kilku pierwszych dniach życia, małe są w stanie podążać za matką, by poznawać otaczający je świat.

Przez cały pierwszy rok życia, młode osobniki przebywają z matką. Później zaczynają wędrówkę w inne rewiry.

Mamy nadzieję iż dowiedzieliście się czegoś nowego o tych imponujących zwierzętach ?